Rosita

Tekenen, schilderen, het werken met klei of was, ik vind het allemaal geweldig. Mijn inspiratie vormgeven is voor mij een tweede natuur. Het is een talent dat al vroeg in mijn leven een belangrijke rol speelde.
Terug kijkend in de "Reeberg-stamboom" zijn er verbindingen met Nederland, Schotland, Italië, Frankrijk, Duitsland, Zuid Amerika en Afrika te vinden. Een grote, bonte mix dus.
Die mix van allerlei culturen ervaar ik zelf als rijkdom. Voor mij is het een geweldige bron van inspiratie, omdat in de vormgeving, muziek en verhalen van iedere cultuur schoonheid te ontdekken is. Dat geldt, wat mij betreft, trouwens ook voor "buitenaardse" beschavingen.


De beelden, die ik van kleins af aan voor me zie, zijn niet alleen van natuurwezens, die bij de aarde horen, maar ook van andere wezens, van veel verder weg.
Het maakte me als kind al gelukkig uitdrukking te geven aan wat ik voelde en zag door te tekenen, schilderen en te boetseren. Daarnaast was het voor mij ook dé manier om emotioneel in balans te blijven. En dat is nog steeds zo; als ik aan het werk ben voel ik me blij en gelukkig.
Er is zoveel moois om ons heen als je er oog voor hebt. En in mijn gedachten ontstaat daar vaak een verhaal, een gedicht of een korte tekst bij.
Ik maakte altijd al teksten en gedichten bij mijn kunstwerken. Het schrijven van een boek voelde dan ook als een vanzelfsprekende, volgende stap. Het heerlijke van schrijven is dat je onbegrensd bent in wat je wilt uitdrukken. Ik kan de wezens uit de werelden die ik verbeeld hiermee echt tot leven brengen. Ook de "tover", tot in detail beschrijven. En ik hou ervan met woorden te spelen, betekenissen te veranderen, woordgrapjes te maken.

Het werken aan mijn boek "De zevende deur" was voor mij een fantastisch en intensief avontuur. Vaak ging ik midden in de nacht mijn bed uit, nadat ik erover droomde en wakker werd met nieuwe ideeën. Ik zat dan als het ware in een film die zich voor mij afspeelde. En hoorde en zag wat toegevoegd wilde worden aan het verhaal.
Slapen lukte dan niet meer, totdat ik het had opgeschreven. Een fascinerend en spannend proces dat na de voltooiing van De zevende deur niet is gestopt: ik ben al een flink eind op weg met het schrijven van het vervolg...