Drakenvuur
Een oerkracht
Waarom, als ik mijn draak ontmoet
hem te vuur, te zwaard bestrijden?
Waarom niet,
lichtjes aangelijnd
hem trachten te berijden...
Rosita Linda
Op 10 februari begon in de Chinese astrologie het jaar van de draak.
De draak is wereldwijd in vele culturen een symbool voor oeroude, zeer krachtige energie, die alles aan het licht brengt. Als we onze angst voor deze enorme kracht kunnen overwinnen, stelt ze ons in staat ten volle, vanuit het hart te leven. Gevoed met de diepe wijsheid, die ontstaat uit de verbinding van hoofd (denken) en hart (voelen) kunnen we onze ervaring op deze planeet vol overgave beleven. En in deze tijd van grote transformatie ieder ons steentje bijdragen aan het in balans brengen van de mannelijke en vrouwelijke energie in onze dimensie.
Door de jaren heen is er heel wat drakenenergie via mijn handen de steengoedklei ingestroomd. Grote en kleine draken, maar ook hagedissen, leguanen en door mij zo genoemde 'dragedissen' kregen zo hun vorm. De meeste verwerkte ik op een gedraaide of handgemaakte basisvorm.
De maanden vlak voor de geboorte van onze jongste zoon, maakte ik een moederdraak, die over haar jongen waakt. Ik kreeg haar nog net op tijd af en kon haar een week voor zijn geboorte uit de keramiekoven halen.
Bijzonder: het gewicht van onze pasgeboren zoon en deze draak bleek tot op de gram gelijk!
Opmerkelijk, want dit had ik onmogelijk van tevoren kunnen bepalen. Klei kent naast droogkrimp, namelijk ook nog een eerste én tweede stookkrimp. En deze variëren afhankelijk van de gebruikte klei en stooktemperaturen. Dit alles bij elkaar bepaalt het uiteindelijke gewicht en formaat van het keramische object.
Er volgde nog veel meer drakerigs: drakenschalen, drakenlichten, geur- en wierookbranders, en zelfs een 'verhaal in een schaal': 'De drakentemster' (zie het gedicht bovenaan deze blog).
Al mijn drakerig werk zie je bij elkaar op de nieuwe drakenwerk-pagina.
Mijn eigen 'drakenvuur' is door de jaren heen krachtiger geworden. En heeft me geholpen mijn inspiratie steeds beter vorm te geven. De fascinatie voor die oeroude wezens met hun geschubde lijven vol plooien en stekels is gebleven. Er smeult diep van binnen dan ook een 'vurig' voorgevoel, dat er komende jaren in mijn atelier zeker nog wel meer drakerigs geboren gaat worden. Immers: 'oude liefde roest niet'.
Over roesten gesproken, zie: 'Verroest!', een verzameling bijzondere foto's van Frans, over eveneens een 'knap oud' thema.
